(موی تای ) یکی از کار آمد ترین هنرهای رزمی و روش دفاع از خود است که در
آن به بهترین شکل از ضربه های مشت ، آرنج ، و زانو و پا استفاده می شود .
موی تای یا به بیانی دیگر ( بوکس تایلندی ) که در که در زبان انگلیسی تای
بوکسینگ نامیده می شود ، هنر رزمی و ملی کشور تایلند است و به عنوان بخش
ضروری فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جای مانده است و قدمت آن با
تاریخچه قوم ( تای ) آمیخته شده است . قرنها پیش ، قبیله ای به نام ( تای
) از سلطنت پادشاهی تای مونگ یا تای موآنگ قبل از دوره بودا در سرزمین
حاصل خیزی که در دو سمت رود ( هوانگ هو ) و رود ( یانگ تسه ) در ( سچوان )
و ( هوپی )در جنوب چین قرار داشت ، سکنی گزیدند که برای زنده ماندن و حفظ
خانواده ، طایفه و ... همواره می جنگیدند . در آن زمان مردم تای مورد هجوم
قرار گرفتند و به سمت جنوب مهاجرت کردند که در آنجا نیز مورد حمله غیر
بومیان و وحشیان قرار گرفتند و اموال خود را از دست دادند . امید به زنده
ماندن در چنین شرایطی و احساس نیاز به حفاظت از خود، این قبیله را به فکر
انداخت تا همراه اسلحه های موجود در آن زمان از قسمت های مختلف بدن نیز به
عنوان ابزار تدافعی و تهاجمی در نبردهای تن به تن استفاده نمایند . بعدها
، طوایف ( تای مونگ ) به صورت یک ملت مستقل با هم متحد گردیدند و در جنوب
رودخانه مکونگ با تشکیل سرزمینی مستقل برای دفاع از سرزمین و جلوگیری از
تاخت و تاز دشمنان هنرهای دفاعی را ابداع نمودند . روش های دفاع از خود و
تاکتیک ها و استراتژی ها به شکل سیستماتیکی با سبک های ویژه در کتابچه های
قوانین مبارزه ای چوپاسارت نوشته شده اند و تمام روش های مبارزه ای که بر
پایه آن میتوانستند دشمنان خود را از صحنه نبرد بیرون برانند در آن
گنجانده شد . چوپاسارت نشان داد که چه گونه می توان با شمشیر ، چاقو
،نیزه، تبر و گرز و کلنگ جنگید و این قوانین به کتاب جنگجویان تبدیل ، و
مرجعی شد برای کسانی که میخواستند مهارتهای مبارزه را بیاموزند و با وجود
لحظه ها ، رفته رفته اسلحه های طبیعی و خدادای بشر مانند ضربات مشت، آرنج
، زانو و پا که همیشه همراه آدمی است ، جایگزین سلاح های واقعی گردد . ساق
ها مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن ، بازوها به عنوان شمشیرهای
دوتایی برای دفاع کردن ، مشت ها برای خرد کردن و آرنج ها به عنوان ضربات
نیزه ، زانوها همانند گرز برای ضربه زدن و دفاع کردن و پاها نیز به عنوان
چاقو و تبر به کار گرفته شدند ، بدین گونه هر قسمت از بدن به عنوان مهارتی
در مبارزه ، به یک سلاح تبدیل شد و حالا یک هنر رزمی جدید یعنی ( موی تای
پدید آمد)